Anne Çocuk iletişiminde Kaygının Yeri Nedir? Kaygı insanın bir olayla karşılaştığında bedensel, duygusal ve zihinsel olarak yaşadığı uyarılma durumudur. İletişim ise duygu düşünce ve fikirlerin kullanılabilecek her türlü yolla diğer insanlara iletilmesidir. Bayanlar hamile oldukları dönemde ve sonrasında aşırı kaygılı bir ruh haline bürünebilmektedir. Bu durum annelerin hormonsal değişimleri sonucu olduğu varsayılıp insanlar tarafından kabul edilmektedir. Fakat bu kaygı durumu, çocuğun gelişim döneminde, anne çocuk iletişimini olumsuz etkileyebilmektedir.

Anne Çocuk iletişiminde Kaygının Yeri Nedir?

Anneler içgüdüsel olarak çocuklarıyla ilgilenme ve kollama eğilimde oluyorlar. Bu durum özellikle ilk çocuk, tek çocuk, tek erkek çocuk, tek kız çocuk veya uzun zaman sonra doğan çocuk sonucu daha da artmaktadır. Tabi anneler “aman çocuğum üşümesin, ağlamasın”, “çocuğum hasta olursa ne yaparım”, “mikrop kapan çocuğum incinmesin” şeklinde kaygılar sonucu çocuklarının üzerine titriyorlar.  Hele ki çocuklarının dışarı çıkmasını engelleyen, başka çocuklarla oynamasına izin vermeyen anneler kendi içlerindeki kaygıyı çocuklarına yansıtmaktadırlar.

Aşırı kaygı durumu ebeveynlerden daha çok annede ön planda olsa da babalar da aşırı korumacı olabilir. Anne babaların çocuklarına karşı duyduğu abartılı sevgi bazen yerini endişeye bırakabilir. Endişe zamanla yerini aşırı korumaya bırakabilir.

Anne çocuk iletişimi aynı zamanda anne baba ilişkisini de etkilemektedir. Annelerin kaygı sonucu oluşan aşırı koruyucu tavırlarının benzerlerini eşlerinden de göremezlerse bu durumda babaları suçlayabilirler. Bununla başa çıkabilmenin en kolay yolu babalarında eşlerine yardım etmesidir. Bu şekilde anne babalar kaygıyı kendi aralarında dağıtabilirler. Anne ve babalar ortak bir tavır sergileyip çocuklarının gelişimine yardım etmelidir.

Tabi ki aşırı kaygılı davranışlar çocukların gelişim sürecini ve okul hayatını etkilemektedir. Sürekli korunup kollanan çocuğun toplumsal gelişimi de engellenmiş olabilir. Buda çocukların arkadaş ilişkilerini olumsuz etkileyip arkadaşları tarafından istenmemesine neden olabilir.

Çocukların gelişim sürecini sağlıklı tamamlayabilmelerinde anne babanın rolü çok büyüktür. Sevgi ile koruyuculuktaki dengeyi tutturmalı, ölçülü davranışlarla çocuğa kendini birey olarak hissettirmelisiniz. Kendi başına yemek yiyen, kendi giyinmesine izin verilen, kendi tercihlerini yapabilen, arkadaşlarının yanına çıkabilen çocuklar kaygı ve korkudan uzak sağlıklı olarak gelişimlerini tamamlayabilirler.